Iedereen kan deze zin afmaken. Een oer-Hollands kinderspelletje van alle tijden. Wie heeft het als kind niet gespeeld, en wie speelt het niet met z’n kinderen? Het enige kenmerk dat je meegeeft in dit spel is de kleur. En dan begint het raden. Wie kan raden wat ik zie?
Als Prosultant heb ik de afgelopen 20 jaar tientallen organisaties van binnenuit mogen bekijken. Of het nu was in de dienstensector, maakindustrie, weg- en waterbouw of diverse overheidsdiensten, al deze organisaties keken naar de toekomst en probeerden dat ene gemeenschappelijke beeld te schetsen. Er werd gericht, ingericht en verricht. En de meest recente ontwikkelingen op het gebied van management werden ingezet als medicijn om de organisatie pijnloos te gidsen naar dat ene gemeen- schappelijke beeld.
En de kleur is rood? Verbaast kijkt de CEO mij aan. Hoe bedoel je? En daar begint de uitdaging! ‘Hoe bedoel je’, is de vraag die we onszelf niet vaak genoeg stellen. We leven niet in een tijdperk van verandering maar in een verandering van tijdperk. We kunnen niet meer doen wat we altijd hebben gedaan en verwachten dat we dezelfde uitkomsten krijgen. Organisaties, teams en mensen moeten zich- zelf opnieuw uitvinden. Duidelijk met elkaar vaststellen wat ze bedoelen is cruciaal in het domein van samenwerken. Samen een gemeenschappelijk beeld ontwikkelen is belangrijker dan een gemeenschappelijk beeld hebben.
Het organiseren van deze uitdaging is de verantwoordelijkheid voor iedere ondernemer, werkgever of medewerker. Een proces waar ieders perspectief de ruimte moet krijgen om tot een gemeenschappelijk beeld te komen. Zodat iedereen die waarde moet toevoegen, weet wat de bedoeling is. En uit ervaring weet ik dat dit niet gemakkelijk is. Oude structuren ondermijnen vaak de noodzakelijke verandering. Functies van professionals zijn vaak belangrijker dan de rollen die noodzakelijk zijn om de gewenste klantwaarde te leveren. Taken, verantwoordelijkheden en bevoegdheden horen thuis op de plek waar de ‘pijn’ wordt gevoeld als zaken niet goed gaan. Dan, en alleen dan, kan een organisatie leren van fouten en zijn we in staat om een gemeenschappelijk beeld te creëren én in de realiteit te brengen.
Het organiseren van deze ontwikkeling in een organisatie is niet vanzelfsprekend en gaat al zeker niet vanzelfsprekend. Of je nu ondernemer, werkgever of medewerker bent, organiseren is een vak en lijkt soms verdomd veel op een oer-Hollands kinderspelletje van alle tijden. Alleen noemen we dit spelletje dan: ‘Ik zie, ik zie, wat jij ook ziet’.
Patrick Vroomen