Op 2 april jongstleden maakte president Donald Trump bizarre tariefstijgingen bekend. Beleggers, strategen, economen en politici leken volledig verrast door de hoogte van de aangekondigde tarieven. Nu de kruitdampen ná een krakzinnige week enigszins zijn opgetrokken, zijn de Chinezen de voorlopige winnaars. Al moesten ze daarvoor strijd leveren.
The art of the deal
In ‘The art of the deal’ legde Donald Trump al in 1987 de elementen van zijn succes uit: “Mijn stijl van deal-maken is vrij simpel en rechttoe rechtaan. Ik mik heel hoog, en dan blijf ik maar doorzetten om te krijgen wat ik wil. Soms neem ik genoegen met minder dan ik wilde, maar meestal krijg ik uiteindelijk toch wat ik wil. De meeste mensen denken klein, omdat de meeste mensen bang zijn om te winnen. En dat geeft mensen zoals ik een groot voordeel. Ik heb nog nooit gegokt in mijn leven. Een gokker is iemand die speelt op gokmachines. Het is mijn voorkeur om die gokmachines te bezitten. Het is zeer goede business om het casino te zijn. Ik ben erg goed tegen mensen die goed voor mij zijn. Maar als mensen mij slecht behandelen, dan vecht ik keihard terug.” De deal-maker is helemaal niet onvoorspelbaar. Zijn stijl is zijn identiteit.
The art of war
Sun Tzu’s standaardwerk over de kunst van het oorlogvoeren, wordt beschouwd als het oudst bekende boek over strategie. Volgens de generaal was winnen zonder strijd de hoogst haalbare zege. De 47ste president van de Verenigde Staten daarentegen houdt van strijd. Hij is als deal-maker groot geworden in de vastgoedsector van New York waar dure advocatenkantoren bepalend zijn voor een vechtcultuur. “Geld was nooit een sterke motivator voor mij, slechts een manier om de score bij te houden. De echte spanning is het spelen van het spel.” De Chinezen besloten afgelopen week niet met hun ogen te knipperen in Trumps angsthazenspel. Sun Tzu: “Als ik snel ben, overleef ik. Als ik niet snel ben, ben ik verloren. De enige keuze is strijd leveren. Het leger prijst de overwinning, maar niet het langdurige gevecht. Strijd leveren is een kostbare aangelegenheid. De overwinning dient snel te worden behaald.” Daarom bogen de Chinezen niet voor de harde, frontale, positionele strategie van Trump. Ze deden een aanval in de kwetsbare financiële flank van de USA. De totale staatsschuld van de USA bedraagt ongeveer $37 biljoen. $29 biljoen daarvan betreft schuldpapieren zoals staatsobligaties waarvan China er veel bezit. Door die obligaties van de hand te doen, steeg de rente. Trump knipperde met zijn ogen, pauzeerde de tariefstijgingen en besloot dat technologie vanuit China niet onder de tariefstijgingen vallen. Chinezen zijn strategisch sterk én kunnen goed gokken. Zij versloegen het huis van de dealmaker. Game over.