Iedereen herkent wel dat moment wanneer oude fotoalbums op tafel komen en men zichzelf terugziet in de tijd. Een tijd waarin anderen voor jou bepaalden welke kleding je droeg. Vaak denk je dan nog ‘het zal wel modern zijn geweest in die tijd’, maar zeker weten doe je dat niet. Een broek die beschadigd was op de knieën werd voorzien van een stuk stof in de vorm van een appel of peer om de gaten te verbergen. Iedereen herinnert zich ook nog wel het moment waarop hij of zij zijn eigen kleding mocht gaan kopen. Eindelijk zelf beslissen!
Als prosultant heb ik de afgelopen 20 jaar de klederdracht in organisatie duidelijk zien veranderen. En net als de maatschappelijke mode is er ook zoiets al bedrijfsmode. Geüniformeerde beroepen lijken stil te staan in deze beweging maar niets is minder waar. Vergelijk maar eens de huidige uniformen van de hulpdiensten met die van 25 jaar geleden. Een wereld van verschil. Het voordeel van geüniformeerde beroepen is dat direct duidelijk is wie de leiding heeft en wie welke rol speelt. Het vreemde is dat dit informeel ook het geval is in organisaties waar geen uniformen worden gedragen.
De afgelopen 10 jaar is het economische landschap veranderd. Het aantal eenmanszaken en kleine start ups heeft een ongekende groei doorgemaakt. Deze beweging zorgt ervoor dat creatieve jonge professionals elkaar opzoeken in urban omgevingen en werken en recreëren in hetzelfde moment. Deze professionals laten zich niet kleden in een driedelig kostuum, zoals ik dat deed aan het begin van mijn carrière. Jeans en sneakers zijn de nieuwe standaard. Dragers van een jeans met een nette bijpassende schoen, een dito riem en een colbert zijn tegenwoordig al over-dressed.
Natuurlijk is de branche wel bepalend. In de financiële sector is het kostuum nog steeds de baas. In overheidsorganisaties zijn de bovenbazen ook nog steeds te zien in kostuum. Weliswaar geen driedelig meer, maar toch. Een kostuum heeft wat te vertellen. De meest markante mensen waar ik het meeste van heb geleerd, hadden en hebben geen kostuum nodig. Zij dragen hun eigen kleding. Hun identiteit is puur. Zij kunnen zonder uiterlijk vertoon.
De afgelopen maanden heb ik zelf de proef op de som genomen. Met mijn jeans, met beschadigingen, mijn sneakers en T-shirt of trui trek ik rond. In de Randstad val ik niet op, in Limburg moet men er nog aan wennen. Mijn kennis en kunde maken uiteindelijk het verschil en niet wat ik aan kleiding draag. Eindelijk zelf beslissen.
PS… het zit trouwens fantastisch.
Patrick Vroomen