Govert Derix heeft tientallen boeken geschreven over verschillende onderwerpen. Op 22 juni jongstleden lanceerde hij zijn achtste roman: Liefde in het licht van de Einsteintelescoop. Wat zou de frequentie zijn van het brein van deze denker? Zou de trilling van zijn gedachtegolven het universum kunnen vervormen? Het bewustzijn van zijn lezers wellicht?
De belofte van een meetstation
De Einsteintelescoop is een supergevoelige detector die gebouwd wordt om zwaartekrachtgolven te meten. Dat zijn kleine rimpelingen in de ruimtetijd, veroorzaakt door enorme krachten in het heelal, zoals botsende zwarte gaten. Zwaartekrachtgolven zijn ontzettend moeilijk te meten. De Einsteintelescoop bestaat uit lange tunnels van tien kilometer lengte in de vorm van een driehoek, die driehonderd meter onder de grond worden gebouwd. In elke tunnel zitten lasers en spiegels om metingen te doen. Het puntje van Zuid-Limburg is vanwege de unieke bodemkwaliteiten, samen met het aangrenzende België en Duitsland, één van de kandidaten om de Einstein Telescoop te huisvesten. De komst van de Einstein Telescoop zal volgens de provincie Limburg een impuls geven aan de regionale economie en naar schatting 500 directe en 1150 indirecte banen opleveren. Er staat dus veel op het spel. Uiterlijk 2026 valt het besluit.
Proloog
In deze politieke en wetenschappelijke context weeft Govert Derix een web van belangen, relaties, emoties en liefde. In de proloog laat de schrijver de lezer verlangen naar het geheim van alle verhalen; “Een gezegend mens ontmoet vroeg of laat zijn tegenpool, en raakt verliefd. Wiek Starmans wil het eerst tegenhouden. Hij heeft een bijzondere rol bij de doorgronding van het universum. Langzaam maar zeker geeft hij toe aan de verleiding en ontdekt dat uit de zweverige tegenstrijdigheden een liefdesverhaal kan groeien dat zelfs de kosmos kan bekoren. Wil de oerknal zelf dat dit verhaal door Wiek in de wereld komt?”
De verteller vertelt
Iedere golf is de zee. Iedere zwaartekrachtgolf is het universum. Welk verhaal heeft de kosmos ons te vertellen als we door de spiegels van de Einsteintelescoop naar de meetgegevens over onze oorsprong kijken? Zonder gedeeld verhaal geen cultuur. Govert Derix ledigt de nood aan een gedeeld verhaal, een optimistische horizon, een megaverbinder. De hoofdpersoon, de ware generalist Wiek Starmans, meent dat wetenschap en religie niet te scheiden zijn. Dat deed me denken aan een tekst van apostel Paulus in zijn eerste brief aan de Korintiërs 13:1-13. Voorzag hij Wieks ervaring van liefde in het licht van de Einsteintelescoop? “Nu immers kijken wij door middel van een spiegel in een raadsel, maar dan zullen wij zien van aangezicht tot aangezicht. Nu ken ik ten dele, maar dan zal ik kennen, zoals ik zelf gekend ben. En nu blijven geloof, hoop en liefde, deze drie, maar de grootste van deze is de liefde.”
Ps. Tijdens de boeklancering in boekhandel Dominicanen werd er een podcast opgenomen waarin Gideon Koekoek (theoretisch natuurkundige Maastricht University), Ankie Hoefnagels (lector Global Minds Zuyd Hogeschool), Raymond Clement (bestuurder, cabaretier) en Ruud Kleinen (podcastmaker L1) de nieuwe roman van Govert Derix onder het vergrootglas legden. De podcast is te beluisteren op Spotify en Soundcloud.